Petar Perica Radenković (79) bio je jedan od prvih stranaca u nemačkom fudbalu, sjajno je branio za Minhen 1860 i kao takav bio je jedna od najvećih zvezda Bundeslige. Šoumen kakvi su i sada retki, a u vreme kada je igrao, gotovo nezamislivi.

Karijeru je započeo u Crvenoj zvezdi, ali pravu afirmaciju stekao u BSK-u, odnosno današnjem OFK Beogradu za koji je branio osam godina, učestvovao je u osvajanju dva kupa.

Na reprezentativnom planu je “Radi” – kako su ga zvali u Nemačkoj za Jugoslaviju branio svega tri puta, osvojivši srebro na olimpijskim igrama u Melburnu 1956. u to vreme fudbalski turnir bio je daleko ozbiljniji nego danas, a tada mu je čuveni Sovjet, Lev Jašin poklonio svoje rukavice.

Sa minhenskim “Lavovima” je 1966. godine stajao na golu šampionske generacije, jedine u klupskoj istoriji. Tri godine Ranije klub je sa ovim Beograđaninom na golu uspeo da se plasira u novofirmiranu Bundesligu, a 1964. su osvojili i Kup, godinu dana kasnije bili drugi u Kupu kupova. Inače, bio je preteča nekih kasnijih šoumena na golu, često je umeo da izađe sa svog gola, ode i do protivničke polovine, dribla protivničke igrače i tako se poigrava sa živcima trenera.

Inače, osim po fudbalu,Perica, ali i njegov mlađi brat Milan bili su poznati po muzikalnosti. Gene su nasledili od oca, takođe poznatog muzičara (umetničko ime Rascha Rodell) koji je inače bio angažovan u Americi početkom 2. svetskog rata, pa su Petra u tom periodu odgajili baba i deda.

I dok je mlađi Radenković svirao u to vreme veoma progresivnu muziku po SAD, stariji brat je “osvojio” nemačko tržište sa svojim singlom “Bin i Radi, bin i König” (nem: Ja sam Radi, ja sam Kralj) 1965. godine. Ploča je prodata je u fantastičnih 400.000 primeraka.